De Europese Unie kost ons klauwen met geld, en blinkt uit in inefficiëntie en bureaucratie. Daardoor vergeten we dat er soms ook nuttige wetgeving wordt bedacht in Brussel. Zo is de positie van de consument onder invloed van Europese regelgeving flink verbeterd.
Neem bijvoorbeeld de EU-Richtlijnen over koop op afstand. Op grond van die richtlijnen zijn alle lidstaten verplicht om in hun wetgeving op te nemen dat consumenten die een aankoop via een webwinkel doen, een herroepingsrecht hebben van minimaal zeven werkdagen. Binnen die termijn van zeven werkdagen na ontvangst van de goederen mag je de overeenkomst herroepen zonder betaling van een boete en zonder opgave van redenen. In Nederland is dat geregeld in artikel 7: 46d van ons Burgerlijk wetboek. Als het herroepingsrecht wordt uitgeoefend, is de leverancier verplicht om alle door de consument gestorte bedragen kosteloos terug te betalen. Dus niet alleen het aankoopbedrag, maar óók de verzendkosten van de heenzending. Deze terugbetaling moet zo snel mogelijk en in elk geval binnen dertig dagen plaatsvinden. Aan de consument mogen dan ten hoogste de rechtstreekse kosten voor het terugzenden van de goederen worden aangerekend. Inmiddels schrijft een nieuwe Europese richtlijn voor dat de termijn van het herroepingsrecht minimaal 14 kalenderdagen moet bedragen, en dat duidelijker moet worden vermeld wanneer de herroepingstermijn ingaat. Ook Nederland moet zijn wetgeving dus (weer) aanpassen. Uiterlijk 13 juni 2014 moeten de nieuwe regels ingevoerd zijn. De consument heeft over de Europese Unie geen klagen.