Tijdens een schooluitje van zijn kinderen wordt Frans ineens opgepakt door de politie. Twee weken geleden besteedde de EO aandacht aan de jarenlange nachtmerrie waarin deze vader van twee jonge kinderen is beland. Het begon met valse aangiftes van zijn ex-vriendin. Frans zou haar ruim twintig jaar lang hebben mishandeld en wekelijks verkracht. Politie en justitie gaan klakkeloos mee in haar verhaal. Het leidt tot een strafzaak waarin getuigen woorden in de mond worden gelegd, ontlastend bewijsmateriaal wordt weggelaten en zowel politie als de officier van justitie verklaringen verdraaien om Frans toch veroordeeld te krijgen. Op last van de rechter mag Frans, zolang de zaak loopt, zijn kinderen niet zien. Ruim drie jaar later (!) wordt Frans door de rechtbank vrijgesproken. Er is geen enkel bewijs voor de aantijgingen van zijn ex-vriendin. In de tussentijd is Frans zijn baan kwijt geraakt en heeft hij geen contact meer met zijn kinderen.
Het doen van valse aangifte is strafbaar. De straf is maximaal 1 jaar gevangenisstraf. Het Openbaar Ministerie heeft vorig jaar aangekondigd dat valse aangiftes van zedenmisdrijven altijd worden vervolgd. In de praktijk gebeurt dat echter nauwelijks. Het ontbreekt Justitie aan mankracht om dat soort zaken tot op de bodem uit te zoeken. Dat is verkeerde zuinigheid. Juist door het consequent afstraffen van valse aangevers zal het aantal valse aangiftes verminderen, zeker als ook de onderzoekskosten op de aangever worden verhaald.
Voor Frans heeft het verbod op valse aangifte overigens niets geholpen. Ondanks de aantoonbare leugens van zijn ex, wil het OM zijn eigen aangifte van valse aangifte niet behandelen.